Verslaafd?!

Verslaving de facts

Wanneer ben je nu verslaafd. Hier bestaan toch nog altijd flink wat misverstanden over merk ik dagelijks. Wanneer we kijken naar wat de DSM5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental DisaddictionWayOutorders) schrijft over verslaving komen we het volgende tegen; “De neutralere term stoornis in het gebruik van een middel wordt gehanteerd om het brede bereik van de stoornis aan te duiden, variërend van een lichte vorm tot een ernstige toestand, waarin sprake is van een chronisch, recidiverend, dwangmatig middelengebruik“. Sociaal-maatschappelijk uitgelegd zou de context wat mij betreft mogen luiden; Van een verslaving is sprake wanneer het gebruik het dagelijks functioneren structureel ontwricht. Werk, wonen en relaties onderhouden worden verwaarloosd en de primaire gedachte houdt zich bezig met het volgende gebruiksmoment.

Uiteraard zijn de reden zeer uiteenlopend en nooit een keuze uit luxe maar uit onmacht. Gevoelens en gedachtes als minderwaardigheid, onzekerheid, angst, sociale fobie maar ook bijvoorbeeld hoge druk of een burnout kunnen ertoe bijdragen dat een verslaving zich ontwikkelt. Wel heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat een verslaving géén gebrek is aan discipline of motivatie. Verslaving is een chronische ziekte die slechts kan worden gecoupeerd door geheel abstinent te leven. Verslaving geeft een onherstelbaar defect in de hersenen. De koppeling in de hersenen die de keuze tot wel of niet gebruiken van een roesgevend middel, is blijvend defect. Echter, leven in herstel is mogelijk!

Een verslaving ontwikkelt zich vaak al op jonge leeftijd, grofweg in het begin van de adolescentie, rond de 12-15-jaar. Zelf beschrijft Pols dit fenomeen dat een jongere die begint met gebruiken zichzelf ‘chemisch adolesceert’. Oftewel de ontwikkeling op natuurlijke wijze wordt vervangen door een ontwikkelproces onder invloed van alcohol en/of middelengebruik.

Wanneer een verslaving eenmaal volledig tot ontwikkeling is gekomen zijn de symptomen vaak al duidelijk zichtbaar. Liegen, bedriegen en manipuleren zijn kernwoorden die een verslaafde gebruikt om zijn verslaving te verbergen. Toegeven dat je machteloos staat tegen je eigen dwangmatig handelen en/of gebruiken is misschien wel het aller moeilijkste voor een verslaafde. De angst om ‘naakt’ het leven te leven maakt dat een verslaving vaak onnodig lang blijft aanhouden.

Juist een verslaafde in herstel kan remoraliseren en het vertrouwen aan een actieve verslaafde geven dat het stoppen met gebruiken mogelijk is!